درس خداشناسی بهلول

روزی ابوحنیفه در مجلس درس خود گفت: «امام صادق(ع) مطلبی را می‌گوید که من نمی‌پسندم !
می‌گوید: «خدا را نمی‌شود دید، در صورتی که خدا موجود است.» من می‌گویم: «چگونه می‌شود یک چیزی موجود باشد؛ ولی نتوان آن را دید؟»
در این موقع، بهلول عاقل که نزدیک درس ایستاده بود، کلوخی را از زمین برداشت و به سوی او پرتاب کرد
بهلول گفت: «آیا می‌توانی آن درد و آزردگی را نشان بدهی.» او گفت: «مگر می‌شود درد را نشان داد.» 

عید فطر در کلام عارف وارسته

عارف وارسته ملکى تبریزى درباره عید فطر آورده است:

عید فطر روزى است که خداوند آن را از میان دیگر روزها بر گزیده است و ویژه هدیه بخشیدن و جایزه دادن به بندگان خویش ساخته و آنان را اجازه داده است تا در این روز نزد حضرت او گرد آیند و بر خوان کرم او بنشینند و ادب بندگى بجاى آرند،

چشم امید به درگاه او دوزند و از خطاهاى خویش پوزش خواهند، نیازهاى خویش به نزد او آرند و آرزوهاى خویش از او خواهند ونیز آنان را وعده و مژده داده است که هر نیازى به او آرند، بر آوره و بیش از آنچه چشم دارند به آنان ببخشند و از مهربانى و بنده‏ نوازى، بخشایش و کارسازى در حق آنان روا دارد که گمان نیز نمی برند.

میرزا جواد آقا ملکى تبریزى، المراقبات فى اعمال السنه، تبریز، 1281 ق ص 167 -

احسان به مادر

جاء رجلٌ الی النّبی قال : « یا رسول اللَّه(ص) مَن احق الناس بحسن صحابتى؟ » قال: « أمک » قال : « ثم من؟ » قال : « امک » قال: « ثم من؟ » قال : « امک» قال: « ثم من؟ » قال : « اباک » .
ترجمه :
مردى خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله)آمد و پرسید: یا رسول الله به چه کسى احسان کنم؟ فرمود: به مادرت. تا سه بار پرسید، حضرت فرمود: به مادرت، تا بار چهارم، که فرمود: به پدرت.

شش طایف ملعون

شش طائفه گرفتار لعنت شده ‏اند

رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمود:

 چند طائفه به لعنت خدا و لعنت هر پیغمبرى که دعایش مستجاب است گرفتارند:

1-  کسى که به قرآن چیزى از خود بیفزاید،

2 -  و کسى که دستورات مرا ترک کند،

3 - و کسى که حرمت خاندان مرا که خدا لازمش دانسته نگه ندارد،

4 -  و کسى که از سلطنت و قدرت خویش براى خوارى عزیز کرده خدا  ،  5 - و یا عزت ذلیل شده خدا استفاده کند ،

6- و کسى که خود را در مصرف بیت المال بر مسلمانان مقدم بر دیگران شمرده و آن را حلال خود بداند.

خصال صدوق

توبه مردود !!!

توبه بر لب

سبـــــــــــحه در کف

دل پر از شـــــــــــــوق گناه 

معصیت را خنده می آید ز استغفار ما

سرمایه از دست رفته

چـه سـاده میـگـذرنـد سـاعـتــــ هـاے 【 عـمـرمـان 】

و مـا چـه سـاده میـگـذریـم از ایـن 【 سـاعـتــــ هـا 】

( والـعصـر ان الانـسـان لـفـے خـسر . . . . . . )

محراب شهادت

وقتی محراب کوفه گریست
·٠•●

هنگامی که آن حضرت وارد محراب مسجد شد و مشغول خواندن نماز گردید و سر از سجده اول برداشت، نخست شبیث بن بجره با شمشیر برّان بر وی هجوم آورد، ولیکن شمشیرش به طاق محراب اصابت کرد و پس از او، عبدالرحمن بن ملجم مرادی فریادی برداشت: و شمشیر خویش را بر فرق نازنین حضرت علی(ع) فرود آورد و سر مبارکش را تا به محل سجده گاهش شکافت.

حضرت علی(ع) در محراب مسجد، افتاد و در همان هنگام فرمود: بسم الله و بالله و علی ملّه رسول الله، فزت و ربّ الکعبه؛ سوگند به خدای کعبه، رستگار شدم.