نماز شب دائم امام خمینی (ره)
امام در قم بیمار شدند و به دستور اطباء میبایست به تهران منتقل شوند. هوا بسیار سرد بود و برف میبارید، یخبندان عجیبی در جادهها وجود داشت امام چندین ساعت در آمبولانس بودند و پس از انتقال به بیمارستان قلب باز نماز شب خواندند.
جالب این است که امام همیشه موقع نماز عطر و بوی خوش مصرف میکردند و شاید بدون بوی خوش سر نماز نایستاده باشند، حتی در نجف هم که نماز شب را پشت بام میخواندند در همان پشت بام نیز یک شیشه عطر داشتند.
منبع : آیه های انتظار بنقل از کتاب سرگذشت های ویژه ج 2 ص 51
مادر شهید مطهری که از بانوان محترم، با ایمان و فهیم بود، «سکینه» نام
داشت. همان کسی که با یاد خدا دلی آرام داشت و قلبش از محبت نسبت به خاندان
عصمت و طهارت مشحون بود. این زن باسواد که بسیار جالب و پرحرارت ادای سخن
مینمود در مورد چهارمین فرزندش یعنی مرتضی میگوید: زمانی که مطهری را هفت
ماهه آبستن بودم، شبی از شبها که آرام در بستر استراحت خفته بودم در
رؤیایی راستین به سفر پرراز و رمزی رفتم و در عالم خواب مشاهده کردم محفلی
نورانی و مجلسی روحانی برقرار است.
تمامی زنان اهل محل در مسجد محله اجتماع نمودهاند، ناگاه دیدم آن مجلس
جلوه و فروغ فزونتری یافت، بانوی مقدس و محترمی که مقنعه بر سر داشت وارد
گردید، دو زن نیز وی را همراهی مینمودند. آن خانم به همراهان توصیه
مینمود گلاب بپاشند. چون نوبت به من رسید، جمله ای بر زبان جاری ساخت که
شگفتی حاضران و خصوصا اعجاب مرا برانگیخت؛ زیرا اظهار داشت: سه مرتبه گلاب
بپاشید!، با خود زمزمه نمودم چرا در باره دیگران گفت یک بار گلاب کفایت
میکند اما در مورد من باید سه بار تکرار شود؟ این تصور به ذهنم خطور کرد
که شاید در قلبم غبار کدورت و تاریکی وجود دارد و شاید با این عمل آن
سیاهی ها زدوده شوند. این پندار آرامش را از من سلب کرد و از این جهت با
نگرانی و هیجان از آن بانوی بانوان دلیل این برنامه را جویا گشتم. او با
شادمانی و نشاط پاسخ داد: به خاطر آن جنینی که در رحم شماست چنین کاری لازم
بود. او آیندهای درخشان خواهد داشت و به جامعه اسلامی خدمات عظیم و سترگی
خواهد نمود.
سکینه با این نوید نورانی و روح افزا مشعوف گشت و در برابر خداوندِ بی نیاز
سجده شکر بر جای آورد و گونه خویش را به درگاه یگانه گذارد. او پس از این
هجرت شبانه از خواب برخاست، از خوشحالی در پوست نمیگنجید، به سرعت وضو
ساخت و در عالم بیداری نیز جبین بر مُهر سائید و سپاس خود را از حی یگانه
با سجدهای خالصانه و نمازی آگاهانه آشکار ساخت.
سرانجام این کودک با کرامت در دوازدهم جمادیالثانی سال 1338 ه.ق مطابق با سیزدهم بهمنماه سال 1299 ه.ش در خانواده ای با اصالت که چشمه ایمان در آن جاری بود به دنیا آمد.
1- روضه کافى ، ص 76.
منبع: آگاه شویم، حسن امیدوار، جلد اول.
از شیخی پرسیدند: از این همه مراقبه و توجه به خدا چه به دست آورده ای؟
جواب داد: هیچ! اما بعضی چیزها را از دست داده ام؛
خشم، نگرانی و اضطراب، افسردگی، احساس عدم امنیت و ترس از مرگ...
همیشه با به دست آوردن نیست که حالمان خوب می شود